نظریه Yoo ( سیال و درجریان مثل آب )
نرمی ، سازگاری و انطباق ، قدرت ، صبوری و تحمل ، همنوایی ، همه ایده هایی که در ذهن شرقی و در واقع ذهن هر کسی که هاپکیدو کار می کند ، هنگامی که به نظریه ی Yoo اندیشیده شود . آب در برخورد با اشیاء هیچگاه با آنها ستیز نمی کند . آب هنگام « جریان رو به پایین » طبیعت خود ، در برخورد با موانع از خود انعطاف پذیری و صبوری زیادی نشان می دهد . یک شاگرد هاپکیدو در هنگام مواجهه با دشمن به جای برخوردی که بطور متداول در بسیاری از هنرهای رزمی اتفاق می افتد ، مستقیما درگیر نمی شود ؛ بلکه سعی می کند که با او و حرکاتش همسو و منطبق شود . اگرچه این خصوصیت نشان دهنده توانایی هوشمندانه ای برای سازگاری و انطباق است ، فهم این نکته حائز اهمیت است که آب هیچگاه (ماهیت ) خودش را عوض نمی کند . فرد هاپکیدوکار باید بیاموزد که به این شیوه انطباق و سازگاری داشته باشد .
آبی که در جریان است ، هنگام رسیدن به یک سنگ فقط آن را دور می زند . اگر سنگ آنقدر بزرگ باشد که آب نتواند آن را دور بزند ، از خود صبوری نشان می دهد و آنقدر پشت سنگ جمع می شود که تا آنجا بالا بیاید که بتواند از روی سنگ یا از اطراف آن عبور کند . به طریق مشابه ، همان گونه که ما در اجرای تکنیک های خود « با جریان همراهی می کنیم » ، وقتی که مارا هل می دهند ، حریف را می کشیم و وقتی مارا می کشند ، حریف را هل می دهیم . هنگام مقایسه دفاع های یک حریف با یک مانع ( مثلا یک سنگ ) باید توجه داشته باشیم که اگر چه آب می تواند به سادگی از روی یک مانع یا اطراف آن عبور کند ، ولی نهایتا در تمام حفرات و خلل و فرج آن نفوذ می نماید و آن را کاملا در بر می گیرد .
این نوع ترتیب ذهنی اجرای ضد حمله در هاپکیدو ، به واسطه ماهیت واقعی تکنیکها و ترکیبهایی که ما هر روز می آموزیم ، ایجاد می شود . نرمی یک ویژگی دیگر آب است که با فهم هاپکیدو در ارتباط می باشد . این واقعیت را باید پذیرفت که نرمی قابلیت و خاصیت غلبه بر سختی را دارد . گفته شده که « سفت و غیر قابل انعطاف » پیرو و مطیع مرگ است ، در حالی که « نرم و تسلیم شونده » پیرو و مطیع زندگی می باشد . اگر یک درخت بید را در نظر بگیرید ، شاخه های آن انعطاف پذیر و قابل خم شدن هستند ، در حالی که بعد از مرگ سفت و سخت و شکننده می شوند . اما اگر آب را در نظر بگیریم ، ممکنست برای جدا شدن ساخته شده باشد ولی همیشه یکپارچگی خود را به دست می آورد .
آب هیچ شکلی از خودش ندارد . اگر داخل یک جعبه ریخته شود ، شکل مربع یا مکعب به خود می گیرد ؛ اگر در داخل دایره قرار گیرد شکلش گرد می شود ؛ اگر منجمدش کنیم ، سفت و سخت می شود . آب با اینکه دائما خود را با محیط مطابقت می دهد ، در اصل و اساس خود بدون تغییر باقی می ماند . برای پی بردن به قدرت آب کافی است به یک آبشار بلند نگاه کنیم تا قدرت موجود در این مایع نرم وسازگاری پذیر ( و در عین حال قدرتمند ) برایمان تداعی شود .
یک اصل هاپکیدو ،که استفاده از حد اکثر نیرو در یک زمان را مد نظر دارد ، با مقایسه با جریان خروجی آب از چیزی مثل یک شلنگ آتش نشانی ، قابل توضیح است یک فرد می تواند به راحتی شلنگ را از روی ماشین آتش نشانی بر دارد و در اینجا شلنگ سبک و انعطاف پذیر است . ولی وقتی که شلنگ به منبع آب وصل می شود و آب با فشار به داخل شلنگ جریان می یابد ، همین شلنگ بسیار سنگین و سخت می شود . حالا باید سه نفر شلنگ را جابجا کنند ، چون آب در نقطه ای قبل ا ز سر شلنگ بطور متراکمی جمع شده است . هاپکیدو قدرت کی (Ki) یک فرد را با آب داخل شلنگ مقایسه می کند . شما باید بتوانید تمام نیروی خود را در یک جهت و به طرف یک نقطه متمرکز کنید .
نظرات شما عزیزان:
